Dzieciństwo

Na podstawie obserwacji dyrekcji praw, ochrony dzieci i grup defaworyzowanych przy ministerstwie d/s Kobiet, Dzieci i Przedsiębiorczości Kobiet, musi nastąpić poprawa sytaucji dzieci w Senegalu,  w szczególności poprzez o wprowadzenia w życie  przepisów dotyczących praw dziecka.
W tej perspektywie, celem władz publicznych  i partnerów  na rzecz rozwoju jest zapobieganie takim zjawiskom społecznym jak żebranie, bardzo złe warunki pracy dzieci, włóczęgostwo i przemoc seksualna, ale także skuteczna pomoc ekonomiczna, która pozwoli  rodzinom sprostać ich potrzebom. „Pomimo pewnego postępu w walce przeciwko maltretowniu dzieci prowadzonej przez kilka organizacji pozarządowych,  państwowa strategia ochrony dzieci wykazuje kilka mankamentów, takich  jak brak strategii komunikacji, zawierającej elementy społeczno-kulturowe, systematycznego podejścia,  którego celem byłoby dążenie do  trwałej zmiany zachowań.
Do dzisiaj działania mające na celu zmianę  postaw i zachowań w stosunku do tego zjawiska ograniczały się do działań sporadycznych mniej lub bardziej ważnych, często jako przedsięwzięć odizolowanych. Uzyskane rezultaty nie były wystarczające i nie odpowiadały oczekiwaniom by zmniejszyc wagę problemu” podkreśla dyrekcja  praw, ochrony dzieci i grup defaworyzowanych. Należy tu wymienić akcje  umożliwiające  edukację, likwidację żebractwa i przemocy (seksualnej i innej) w stosunku do dzieci oraz zagwarantowanie  im wpisu do rejestru stanu cywilnego. Zwłaszcza że maltretowanie przejawia się w formie przemocy fizycznej, seksualnej, psychologicznej i poprzez zaniedbania.

Dostęp do edukacji

Senegal, który potwierdza swoje zaangażowanie gwarantując Edukację dla wszystkich zgodnie z artykulem 8 Konstytucji, ma do dzisiaj trudności w upowszechnieniu edukacji na terenie całego kraju. Wyrazem tej sytuacji jest stopień alfabetyzacji na poziomie 49%  odnotowany przez PNUD, który stawia Senegal na 170 miejscu na liście 182 krajów.
Poza problemem infrastruktury, dostęp do nauki w szkole dla wszystkich warstw  społecznych  może być zagwarantowany poprzez wzmocnienie potencjału słabych rodzin,  tak aby były zdolne umieścić i utrzymać swoje dzieci w systemie szkolnictwa. W rzeczywistości wiele dzieci pracuje dla potrzeb rodziny ze szkodą dla swojego wykształcenia. W  kontekście społeczno kulturalnym część społeczeństwa w Senegalu jest przywiązana do tradycyjnej nauki koranicznej  co sprawia trudność w usystematyzowaniu i modernizacji szkół koranicznych „daara”, które, w wielu przypadkach, nie zapewniają odpowiednich warunków nauczania i wychowania dzieci.

skrajna nędza

Jeśli chodzi o sytuację dzieci w Senegalu, najbardziej dokuczliwą kwestią, na której administracja ma najwięcej informacji, jest kwestia żebractwa. Obejmuje talibów z daaras, dzieci ulicy błagające o przetrwanie, dzieci towarzyszące żebrzącym rodzicom lub dzieci towarzyszące osobom niewidomym i niepełnosprawnym oraz żebrzące rodziny. Według Dyrekcji ds. Praw, Ochrony Dzieci i Grup Wrażliwych, ministerialne służby odpowiedzialne za tę kwestię w 2007 r. Zidentyfikowały w Regionie Dakar 7800 dzieci żebraków. Można to wytłumaczyć między innymi rezygnacją rodziców, którzy wolą powierzyć swoje dzieci nauczycielom Koranu, a nie opiekować się nimi sami.
Niektórzy mistrzowie Koranu również nie mogą sobie pozwolić na opiekę nad tymi dziećmi, które tam wysyłają. Ponadto wyjaśnia to sposób, w jaki Daaras są zorganizowane i obsługiwane. Ponieważ teraz każdy może pozwolić sobie na otwarcie daary bez kontroli. „Dopóki ten aspekt nie jest regulowany, zawsze będziemy widzieć daaras, które nie zapewniają odpowiednich ram dla edukacji lub edukacji dzieci. Problemy te razem oznaczają, że kwestia żebractwa dla dzieci będzie kontynuowana ”, mówi technik z dyrekcji ochrony praw dziecka.

Praca dzieci

W Senegalu dziecko uważa się ogólnie za osobę poniżej 18 roku życia. Te same przepisy określają prawny minimalny wiek pracy w wieku 15 lat, jednakże odstępstwo, które może zostać przyznane przez właściwy organ dla dzieci powyżej 12 roku życia, pod warunkiem że „praca wykonywana w rodzinie „Są lekkiego typu i„ nie wpływają na zdrowie, moralność i normalny tok nauki dziecka ”. Podobnie, wykonywanie pracy niebezpiecznej jest regulowane, ustawodawstwo nie akceptuje, że dzieci poniżej 18 roku życia są poddawane niebezpiecznej pracy, z wyjątkiem odstępstwa przyznanego przez właściwy organ (Minister Pracy, w przypadek). Pomimo tych przepisów dzieci w każdym wieku mają zajęcia w Senegalu, z których wiele można uznać za szkodliwe, ponieważ mogą one wpływać w ten czy inny sposób na ich rozwój fizyczny lub intelektualny. , „Praca dzieci, zjawisko, które przybiera wiele form, jest nadal słabo kontrolowane. Czynnikami stojącymi za tym zjawiskiem jest wiele i wiele; ubóstwo wydaje się być jedną z głównych przyczyn. Pomimo wysiłków państwa Senegalu i jego partnerów rozwojowych na rzecz ograniczenia ubóstwa, ponad połowa ludności żyje poniżej granicy ubóstwa. W związku z tym występuje przewaga pracy dzieci, które są zmuszane do angażowania się w różne działania wspierające siebie lub swoich rodziców.
Sytuacja ta ma znaczący wpływ na podstawowe prawa dzieci do wiedzy, edukacji, szkolenia, zdrowia, a także ich rozwoju psycho-emocjonalnego, moralnego i fizycznego. Należy jednak zauważyć, że praca dzieci jest formą socjalizacji. Władze nie były obojętne na tę sytuację, ratyfikowały główne konwencje międzynarodowe i wprowadziły legalny arsenał chroniący dzieci ”, o czym świadczy krajowe badanie dotyczące pracy dzieci (Entes) przeprowadzone w 2005 r., W następstwie partnerstwo między Krajową Agencją Statystyki i Demografii (Ansd), Ministerstwem Pracy, Służbą Cywilną i Organizacjami Pracy, Międzynarodowym Biurem Pracy (ILO / Genewa) i Międzynarodowym Programem na rzecz zniesienie pracy dzieci. Obecnie obecna tendencja polega na tym, że wiele dzieci angażuje się w proces dbania o potrzeby rodziny. Z technicznego punktu widzenia możemy to obwiniać. Ale społecznie, kulturowo lub moralnie będzie bardzo trudno go winić, ponieważ państwo nie stworzyło warunków, które pozwoliłyby wszystkim rodzinom na działanie bez siły roboczej swoich dzieci.

Wyzysk i przemoc oraz seksualne, wczesne małżeństwa, wycięcie

Kwestia gwałtu i wykorzystywania seksualnego, z jakimi borykają się dzieci, jest legionem i jest regularnie zgłaszana w mediach senegalskich. Pomimo braku oficjalnych statystyk na ten temat, istnieją mocne dowody na to, że dzieci będące ofiarami są legionami. Tym bardziej, że oprócz wiadomości przekazywanych w prasie są przypadki, które są paradoksalnie pomijane w milczeniu i nie są potępiane. To sprawia, że ​​daleki jest od znajomości dokładnie liczby dzieci, które są ofiarami gwałtu lub wykorzystywania seksualnego w Senegalu. Dołączone do tego pytania, przypadki wczesnych małżeństw są również odnotowywane tu i tam, ale technicy dobrze świadomi tego problemu wskazują na brak represyjnych środków, aby je rozwiązać. „Zdajemy sobie sprawę, że są dziewczyny, które otrzymują małżeństwo w wieku 14 lat i 13 lat. Są dziećmi, a państwo nie robi nic, by nałożyć sankcje, dopóki nie zostaną wydane doniesienia na przykład od organizacji, które opowiadają się za poszanowaniem praw kobiet lub organizacji działających w tej dziedzinie. szkolnictwa ... Często te przypadki nie są znane, ale rodziny cały czas obchodziły małżeństwa dzieci, nie biorąc pod uwagę, że nie są one zsynchronizowane z prawami i międzynarodową konwencją praw dziecka ”, o czym świadczy Massamba Diouf, socjolog związany z Departamentem Praw, Ochrony Dzieci i Grup Wrażliwych.
Ponadto praktyka wycinania, choć coraz mniej powtarzająca się, utrzymuje się w niektórych obszarach kraju, z którymi jest związana, ze względów społeczno-kulturowych. Podejście rzecznicze do rozwiązania tych problemów niekoniecznie rezonuje z grupami społecznymi zaangażowanymi w tę „tradycję”. Raport przygotowany w 2008 r. Dla wkładu Senegalu w spotkanie w Rio wskazał, że zjawisko przemocy i wykorzystywania seksualnego dzieci w Senegalu przejawia się w każdym wieku i obejmuje przypadki gwałtu (niewielki gwałt przez ojca) adoptowany (baayu jitle), nieletni gwałceni przez innych nieletnich (dzieci ulicy, rodziny, osoby marginalizowane, koledzy z klasy itp.) oraz przypadki nieletnich wykorzystywanych przez dorosłych w społeczności marginalne (szkoły koraniczne), rodziny (dziewczyny domowe) lub w ich miejscach życia (szkoły, rynki). Formy handlowe mają formę prostytucji nieletnich, takich jak nagabywanie dorosłych w kręgach turystycznych (plaże). , hotele, kluby nocne) czasami z udziałem sutenerów i naganiaczy, a czasami z udziałem rodzin.

Przemoc psychiczna

W dyrekcji odpowiedzialnej za ochronę praw dziecka wiele określeń stosuje się do scharakteryzowania przemocy psychicznej. Może to być przemoc werbalna, znęcanie się emocjonalne, przemoc emocjonalna, okrucieństwo psychiczne, niewidzialna przemoc. Te złe traktowanie, które są trudniejsze do wykazania niż przemoc fizyczna i przemoc fizyczna, mogą jednak mieć poważny wpływ na psycho-emocjonalny rozwój dziecka. Ponadto „zaniedbanie może obejmować brak produktów lub usług, które mogą zaspokoić podstawowe potrzeby dziecka i poważnie wpłynąć na jego rozwój fizyczny i psychiczny lub bezpieczeństwo. Ten niedobór może być wystarczającym odżywianiem, niezaspokojoną opieką medyczną i higieną. W Senegalu niewiele wiadomo na temat rzeczywistego zasięgu, ale regularnie zgłaszane są zaniedbania dzieci powierzonych marabutom, dziewczynkom i dzieciom pozbawionym opieki rodzicielskiej - dodaje dyrektor odpowiedzialny za ochronę praw dziecka. dziecko.

Ramy prawne

Jako sygnatariusz wielu międzynarodowych traktatów i konwencji dotyczących poszanowania praw dziecka, Senegal usiłuje wdrożyć pełne i pełne stosowanie tekstów dotyczących ochrony dzieci. W poniedziałek 2 czerwca, na marginesie dnia informacji na temat szkodliwych praktyk społecznych i kulturowych dotykających dzieci, zorganizowanego w siedzibie UNESCO w Dakarze, pani Diakhaté, sędzia w Zachodnioafrykańskiej Unii Gospodarczej i Walutowej (UEMOA) ) i były prokurator potępił fakt, że Senegal, w obecnym brzmieniu, nie wdraża w pełni międzynarodowych konwencji dotyczących ochrony praw dziecka. W szczególności w odniesieniu do zwalczania licznych przypadków łamania praw dziecka związanych między innymi z karami cielesnymi, żebraniem dzieci, wczesnym małżeństwem i pracą dzieci.